Yeni teknolojiler, günlük yaşantımızda önemli değişimlere sebep olmuştur. Bu değişimlerin yansımaları, gizlilik ve güvenlik ile ilgili yeni kurallar ve yasalar olarak karşımıza çıkmaktadır. Günümüzde, gerek resmî kurumlar ve gerekse özel sektördeki kurumlar, her gün binlerce kişiye ait çeşitli bilgilere ulaşabilmektedir. Elde edilen bilgiler, bilişim teknolojilerindeki hızlı gelişmelerin de sonucu olarak, kolayca işlenebilmekte ve aktarılabilmektedir.

Bu dönüşüm, şirketlerin gizlilik ve güvenlik alanındaki gereksinimlerini arttırarak, dijitalleşmeyi zorunlu hâle getirmiştir. Bu zorunluluk, çeşitli organizasyonlar tarafından, aynı zamanda bir "teknolojik yeniden yapılanma" fırsatı olarak da görülebilmektedir. 2016 yılında hayatımıza giren Kişisel Verilerin Korunması Kanunu (KVKK) nedeniyle, gizlilik ve güvenlik alanında yeterli altyapı ve birikime sahip olmayan kuruluşlar bu alana odaklanmaya başlamışlardır.

Kişisel Verilerin Korunması, temel insan haklarından biri olan özel hayatın gizliliği ile doğrudan ilişkilidir. Türkiye'de KVKK öncesinde, Kişisel Verilerin Korunması ile ilgili kurallar, Türk Ceza Kanunu, Anayasa ve diğer çevre mevzuat ile belirlenmekteydi. 6698 Sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu, bu alandaki en önemli ve yaptırımları en ağır yasal düzenlemedir.